อาหารของความทุกข์คือ ความสนใจของเรา ยิ่งสนใจมาก ความทุกข์ก็อ้วนมาก
เรายังบังคับตัวเราเองไม่ได้ ทำไมเราต้องโกรธคนอื่นที่ไม่ได้ดั่งใจเรา....
"ลมหายใจ คือ เสียงสวดมนต์ ชีพจรคือเสียงย่ำระฆัง
ร่างกายคืออารามศักดิ์สิทธิ์ สองหูคือพุทธะ เช่นนี้ยังมีที่ใดไม่สงบสุข
ไม่จำเป็นต้องมาใช้ชีวิตในวัด ก็สามารถรักษาจิตใจให้สงบพิสุทธิ์ได้ด้วยตนเอง
ในทางกลับกัน หากจิตใจไม่อาจขจัดความฟุ้งซ่าน
แม้ว่าร่างกายจะอยู่ ณ อารามลึกเร้นในหุบเขา
...ก็มิอาจพบความสงบสุข ..."
"เซน" เน้นย้ำให้อยู่กับปัจจุบันขณะ ฉะนั้นไยต้องรอจนถึงวันพรุ่งนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น